بررسی رابطه بین مولفه های رهبری معنوی و انگیزش شغلی اعضای هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی تهران

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ابعاد رهبری معنوی و انگیزش شغلی اعضای هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی بود. روش پژوهش، توصیفی - همبستگی و از حیث هدف کاربردی بود. جامعه آماری 522 نفر از اعضای هیأت علمی در سال 1389 بود که از این تعداد 217 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه ی انگیزش شغلی نئو و دیگران(1990)، با 26 سوال و پرسشنامه اصلاح شده رهبری معنوی از فرای? و دیگران (2005)، با 30 سوال بود. پایایی ابزار از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 83/0 و 78/0 محاسبه گردید. ?داده های حاصل از پرسشنامه با استفاده از روش های آماری آنوا، رگرسیون چندگانه، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t برای دو گروه مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در نهایت نتایج زیر به دست آمد: تمامی ابعاد رهبری معنوی(چشم انداز سازمانی، عشق به نوع دوستی، ایمان به کار، معناداری در کار، عضویت سازمانی و ایمان دینی)رابطه معناداری با انگیزش شغلی دارند (05/0p<)? ابعاد رهبری معنوی در تعامل با یکدیگر در مجموع 24 درصد از واریانس انگیزش شغلی را تبیین می کنند. در معادله رگرسیون چندگانه، ضرایب بتا بین معناداری در کار و انگیزش شغلی 31/0،?بین ایمان دینی و انگیزش شغلی 27/0و بین عشق به نوع دوستی و انگیزش شغلی 19/0 می باشد.? بین انگیزش شغلی اعضای هیأت علمی با توجه به متغیرهای جنسیت، مرتبه علمی و دانشکده محل خدمت تفاوت معنادار وجود ندارد، اما بین ادراکات اعضای هیأت علمی درباره ابعاد رهبری معنوی با توجه به متغیرهای جنسیت، سابقه خدمت، مرتبه علمی و دانشکده محل خدمت تفاوت معنادار وجود دارد.